Door: BAVO.
“In Too Active To Act stelt BAVO de vraag naar dit cultureel activisme en het engagement waarvan het getuigt. Hoe interveniëren de culturele acties in de bestaande processen waarin ze verandering willen bewerkstelligen? Hoe doeltreffend is deze kunstproductie? Heeft deze vorm van cultureel activisme een werkelijk emanciperend en veranderend effect? Kunnen deze cultureel activisten vanuit hun ingebedde positie nog een waarachtige politieke en maatschappelijke invloed uitoefenen?”
Ondertitel: cultureel activisme na het einde van de geschiedenis (2010, Valiz)
Quotes:
“Als culturele actoren werkelijk het verschil willen maken, moeten zij zich laten inspireren door eerdere, vandaag verdrongen tradities van cultureel activisme zoals deze van de sabotagekunst, de kusnt van de overidentificatie, de propagandakunst, directe actie, enzovoorts.” (p.11)
“Dit dient een dubbel doel: enerzijds het provoceren en mobiliseren van de vermeende kritische krachten in de samenleving, anderzijds het dwingen van de hedendaagse machthebbers om kleur te bekennen en zich te manifesteren als de verantwoordelijke krachten achter het huidige maatschappelijke project.” (p.112)
“De vervolgvraag is dan hoe culturele actoren trouw kunnen blijven aan hun eigen gevoelens van ontgoocheling en woede – die zoals we zagen slechts de negatieve manifestatie zijn van een meer fundamenteel gevoel van revolutionair enthousiasme” (p.143)
“Zij moeten de dominante logica van de representatieve democractie en vrij markt op totale wijze assimileren, en vanuit deze radicale binnenpositie hun voor- en tegenstanders confronteren met hun niet-onderkende gehechtheid aan deze principes alsook hun al te fatalistische houding tegenover de mogelijkheid van fundamentele verandering. (p155/156)
